کودک باید بداند چه لمس کردی خوب است و چه لمس کردی بد. دست دادن، نوازش مو و به شانه زدن تماسهای جسمی خوب هستند البته در صورتی که خود کودک از آن احساس خوبی داشته باشد. اما نوازشهایی که در کودک احساس بدی ایجاد میکند، بوسه و تماس با لبها، تماس با بخشهای خصوصی بدن و تکرار آن لمسها، بد هستند.
خوب است که کودک حق مالکیت بر بدنش را بیاموزد. او باید بداند که بدنش متعلق به خودش است و اگر تماسی حتی از نوع خوب آن او را آزار بدهد حق اعتراض دارد و میتواند مانع ایجاد چنین تماسی باشد. کودکی که دوست ندارد دیگران او را نوازش کنند، او را ببوسند یا قلقلک بدهند این حق را دارد که مانع چنین تماسهایی بشود. باید یادمان باشد کودک را تشویق نکنیم تا به خاطر خوشایند دیگران کاری که دوست ندارد انجام بدهد.
آزار جنسی کودک با نشانههای هشدار همراه است. به عنوان یک والد باید حواسمان به این هشدارها باشد. اگر میبینیم کودک از یک دوست یا عضوی از خانواده دوری میکند، ناگهان گوشهگیر شده است و علاقهای به فعالیتهای همیشگی ندارد، دائم گریه میکند، پرخاشگر شده، علاقهمندیهایش به کلی تغییر کردهاند، افت تحصیلی پیدا کرده، دایره دوستانش عوض شدهاند، خلق و خو و شخصیتش تغییر کرده، شاد نیست، کم حرف میزند و به ناگاه دچار هراس شده یا هر نشانه دیگری که برای شما عجیب به نظر میرسد، باید بیشتر مراقب باشیم و دنبال دلیل این تغییرات بگردیم.
برای اینکه بفهمیم در دنیای کودک چه میگذرد باید خود را به دنیای کودک نزدیک کنیم. به بازیهای کودک توجه کنیم، نقاشیهایش را نگاه کنیم، به رنگهای مورد علاقهاش دقت کنیم، به شخصیتهای خیالی و ساخته و پرداخته ذهنش و همچنین قهرمان مورد علاقه داستانهایش نگاه کنیم. اگر واقعا خطری احساس میکنیم، در همه این موارد میتوانیم رد پای خطر را پیدا کنیم.
چیزی که کودک نیاز دارد تا بتواند خیلی صریح و آشکار درباره تجربههایش حرف بزند اعتماد به ماست. اگر اعتماد او را جلب کنیم، به کودک نزدیک باشیم و رابطه عاطفی معناداری با او داشته باشیم، او حقیقت را به ما خواهد گفت.
به کودک یاد بدهید که هیچ کس حتی عزیزترین دوستان و افراد خانواده و یا مراقبان حق ندارد او را بی مورد لمس کند. اعضای بدن او متعلق به خود او هستند و او باید مراقب خودش باشد. فقط در صورتی که جراحت یا آسیبی به اعضای بدنش وارد شده بود دیگران میتوانند اعضای بدن را فقط برای تشخیص یا مراقبت لمس کنند. هیچ کدام از والدین، پزشک، معلم، اعضای فامیل، دوست، پرستار و هیچ فرد غریبهای نباید بدن او را بی دلیل لمس کند. آن هم در شرایطی که خود کودک به شدت احساس ناخوشایندی دارد. آزار جنسی کودک گاه توسط افرادی انجام می شود که خانواده بیشترین اعتماد را به آنها دارند.
برقراری رابطه صمیمی و دوستانه بین والدین و کودک می تواند عامل مقابله مهمی در برابر آزار جنسی کودکان باشد. توجه به نکاتی که در ادامه می آید می تواند راهگشا باشد.